کد مطلب:231585 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:197
در فضیلت فاتحة الکتاب
30- حضرت رضا علیه السلام از پدرانش از علی علیهم السلام روایت كرده كه حضرت رسول صلی (ص) فرمود:
خداوند متعال می فرماید: من فاتحة الكتاب را بین خود و بندگانم تقسیم كرده ام، نصف آن مال من و نصف دیگر به بنده ام تعلق دارد و بنده ی من هر چه می خواهد از من سؤال كند.
هر گاه بنده ای بگوید: بسم الله الرحمان الرحیم خداوند می فرماید: بنده ی من به نامم آغاز كرد و بر من لازم است كه كارهای او را انجام دهم و او را نفع برسانم.
هنگامی كه می گوید: «الحمد لله رب العالمین» خداوند می فرماید: بنده ام مرا ستایش كرد و دانست كه نعمت هائی كه در دست اوست از من است و من با فضل و احسان خود بلاها را از او دفع كردم.
اینك گواه باشید كه من هم چنانكه نعمت های دنیا را به او داده ام نعمت های آخرت را هم به او خواهم داد، و بلاهای آخرت را از او دفع می كنم همان طور كه بلاهای دنیا را از وی دفع كردم.
هنگامی كه گوید: «الرحمان الرحیم» خداوند می فرماید: بنده من گواهی داد كه من رحمان و رحیم هستم، اكنون شما را گواه می گیرم كه از رحمت خود به او زیاد عطا خواهم كرد و از عطایای خود او را بهره مند خواهم ساخت.
هرگاه بگوید: «مالك یوم الدین» خداوند متعال می فرماید: گواه باشید كه
[ صفحه 578]
وی اعتراف كرد كه من مالك روز قیامت هستم، من نیز حساب او را در قیامت آسان خواهم كرد و از گناهان او می گذرم.
هنگامی كه بنده ای می گوید: «ایاك نعبد» خداوند می فرماید: بنده من راست می گوید، وی مرا عبادت می كند، اینك گواه باشید كه من به عبادت او پاداش دهم تا كسانی كه مرا عبادت نكرده اند غبطه او را بخورند.
هرگاه بگوید: «ایاك نستعین» پروردگار می فرماید: بنده ام به من استعانت پیدا كرد و به من پناه آورد، اكنون گواه باشید كه در همه امور از وی استعانت می كنم و در سختیها و شدائد و مكاره او را كمك خواهم كرد.
هنگامی كه گوید: «اهدنا الصراط المستقیم» خداوند می فرماید: این حق بنده من است و او هر چه دلش می خواهد باید از من سؤال كند، من اینك خواسته های او را برآوردم و آرزوهای وی را انجام دادم و از آنچه ترس داشت در آسایش قرار دادم.
در این هنگام از امیرالمؤمنین علیه السلام سؤال شد آیا بسم الله از فاتحة الكتاب می باشد؟
فرمود: آری. حضرت رسول صلی الله علیه و آله بسم الله را یك آیه از فاتحة الكتاب می دانست.
خداوند متعال می فرماید: من فاتحة الكتاب را بین خود و بندگانم تقسیم كرده ام، نصف آن مال من و نصف دیگر به بنده ام تعلق دارد و بنده ی من هر چه می خواهد از من سؤال كند.
هر گاه بنده ای بگوید: بسم الله الرحمان الرحیم خداوند می فرماید: بنده ی من به نامم آغاز كرد و بر من لازم است كه كارهای او را انجام دهم و او را نفع برسانم.
هنگامی كه می گوید: «الحمد لله رب العالمین» خداوند می فرماید: بنده ام مرا ستایش كرد و دانست كه نعمت هائی كه در دست اوست از من است و من با فضل و احسان خود بلاها را از او دفع كردم.
اینك گواه باشید كه من هم چنانكه نعمت های دنیا را به او داده ام نعمت های آخرت را هم به او خواهم داد، و بلاهای آخرت را از او دفع می كنم همان طور كه بلاهای دنیا را از وی دفع كردم.
هنگامی كه گوید: «الرحمان الرحیم» خداوند می فرماید: بنده من گواهی داد كه من رحمان و رحیم هستم، اكنون شما را گواه می گیرم كه از رحمت خود به او زیاد عطا خواهم كرد و از عطایای خود او را بهره مند خواهم ساخت.
هرگاه بگوید: «مالك یوم الدین» خداوند متعال می فرماید: گواه باشید كه
[ صفحه 578]
وی اعتراف كرد كه من مالك روز قیامت هستم، من نیز حساب او را در قیامت آسان خواهم كرد و از گناهان او می گذرم.
هنگامی كه بنده ای می گوید: «ایاك نعبد» خداوند می فرماید: بنده من راست می گوید، وی مرا عبادت می كند، اینك گواه باشید كه من به عبادت او پاداش دهم تا كسانی كه مرا عبادت نكرده اند غبطه او را بخورند.
هرگاه بگوید: «ایاك نستعین» پروردگار می فرماید: بنده ام به من استعانت پیدا كرد و به من پناه آورد، اكنون گواه باشید كه در همه امور از وی استعانت می كنم و در سختیها و شدائد و مكاره او را كمك خواهم كرد.
هنگامی كه گوید: «اهدنا الصراط المستقیم» خداوند می فرماید: این حق بنده من است و او هر چه دلش می خواهد باید از من سؤال كند، من اینك خواسته های او را برآوردم و آرزوهای وی را انجام دادم و از آنچه ترس داشت در آسایش قرار دادم.
در این هنگام از امیرالمؤمنین علیه السلام سؤال شد آیا بسم الله از فاتحة الكتاب می باشد؟
فرمود: آری. حضرت رسول صلی الله علیه و آله بسم الله را یك آیه از فاتحة الكتاب می دانست.